Τοποθέτηση αισθητήρα συνεχούς καταγραφής γλυκόζης
Η ιστορία μας με την τοποθέτηση συστήματος συνεχούς καταγραφής γλυκόζης έχει ξεκινήσει εδώ και περίπου δύο χρόνια (από το 2015).
Και από ότι φαίνεται θα διαρκέσει αρκετά αυτή η «σχέση».
Η συνεχής καταγραφή γλυκόζης στο αίμα είναι μια καινοτομία και μεθοδολογία που αναπτύσσεται ραγδαία και σίγουρα αποτελεί ένα μεγάλο σταθμό και «όπλο» απέναντι στην διαχείριση του σακχαρώδη διαβήτη και ιδιαίτερα του τύπου 1.
Δεν αποτελεί πανάκεια αλλά είναι ένα ισχυρό τεχνολογικό εργαλείο που δίνει πλέον, πολλές δυνατότητες στην ορθότερη και ακριβέστερη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα.
Προσωπικά, από την πλευρά μου ως μητέρα, θεωρώ ότι είναι σωτήρια μέθοδος για τους γονείς, καθώς μπορούν να έχουν ακόμη μεγαλύτερο έλεγχο και σαφέστερη πραγματική εικόνα του σακχάρου αίματος στο παιδί τους ανά πάσα στιγμή!
Ιδιαίτερα αν το σύστημα συνεχούς καταγραφής μπορεί να συνδεθεί με την αντλία και να δίνει περαιτέρω δυνατότητες στο χρήστη, τότε μιλάμε για ένα εργαλείο που μπορεί ακόμη και να σώσει τη ζωή του ασθενούς.
Μιλάω για το κλειστό κύκλωμα αντλίας ινσουλίνης που συνδέεται με τον συνεχή καταγραφέα γλυκόζης και κατόπιν ελέγχου σταματά την χορήγηση ινσουλίνης της αντλίας, μόλις και εφόσον παρατηρεί ότι τα επίπεδα γλυκόζης του αίματος έχουν πτωτική τάση -οδεύουν δηλαδή προς την υπογλυκαιμία.
Μάλιστα δεν σταματούν εκεί. Περαιτέρω έλεγχος των επιπέδων γλυκόζης επιτρέπει στην αντλία να αρχίσει μόνη της να χορηγεί τον βασικό ρυθμό, μόλις και όταν διαπιστώσει ότι τα επίπεδα σακχάρου έχουν φτάσει σε φυσιολογικά επίπεδα και έχουν σταθεροποιηθεί.
Τεχνολογική καινοτομία που μπορεί να ακούγεται «μικρή» ή ελλιπής – ως προς το συνολικό μέγεθος του θέματος Διαβήτης- , αλλά στην καθημερινότητα ενός διαβητικού (τύπου 1) είναι αυτή που του δίνει ελευθερία, ασφάλεια -κυρίως κατά τη διάρκεια του ύπνου, οπότε και ο ίδιος δεν μπορεί να έχει συνεχή εικόνα ή έλεγχο του σακχάρου- και στο σύνολό της οδηγεί σε μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
Βέβαια και η τοποθέτηση αντλίας ινσουλίνης και η τοποθέτηση συνεχούς καταγραφής γλυκόζης δεν είναι από μόνα τους ικανά να αντικαταστήσουν τον ίδιο τον ασθενή και τον έλεγχο που ο ίδιος θα έχει πάνω στο διαβήτη. Όπως και να έχει μιλάμε για μηχανήματα που ναι μεν βοηθούν (κατόπιν σωστής και επισταμένης ορθής χρήσης) αλλά δεν είναι από μόνα τους η λύση στο θέμα της ορθής ρύθμισης του σακχάρου.
Και σίγουρα δεν είναι προτιμητέα όλους. Είναι καθαρά προσωπική επιλογή.
Κατά την προσωπική μου άποψη και εμπειρία ως και σήμερα, αποτελούν και η αντλία ινσουλίνης και τα συστήματα συνεχούς καταγραφής γλυκόζης, εργαλεία απαραίτητα στον καθημερινό αγώνα της ορθής και αποτελεσματικής ρύθμισης των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα, κυρίως σε μικρά παιδιά όπου οι γονείς/κηδεμόνες καλούνται να αναλάβουν το βαρύ φορτίο της διαχείρισης της νόσου. Χρειάζεται βέβαια συνεχής εκπαίδευση, επιμονή και υπομονή. Όπως άλλωστε και για τα περισσότερα θέματα στη ζωή μας!
Εύχομαι το βίντεο που δημιούργησα να βοηθήσει προς την ορθή κατεύθυνση διαχείρισης της νόσου.
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους μας!
Σας υπενθυμίζω ότι δεν έχω καμία σχέση με την νοσηλευτική ή την ιατρική πρακτική, οπότε όποιο λάθος εντοπιστεί μπορείτε να το αναφέρετε προκειμένου να διορθωθεί. Επίσης, δεν αντικαθιστώ ούτε υποκαθιστώ κανενός είδους εκπαίδευση πάνω στη διαχείριση του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 1. Δεν είμαι σε καμία περίπτωση διαπιστευμένη για κάτι τέτοιο.
