“Μύθος” τα διάφορα τεστ δυσανεξίας;
Μύθος» τα διάφορα τεστ δυσανεξίας; Με αφορμή διάφορων ερωτημάτων που έχω λάβει ως σήμερα από γονείς παιδιών νιώθω ότι οφείλω να εκφράσω τη γνώμη μου για ένα θέμα που παραμένει επίκαιρο. Πρόκειται για γονείς που βρίσκονται σε αδιέξοδο και αναζήτηση τροφών ή γλυκισμάτων κατάλληλων για τα παιδιά τους, μετά από διάφορα τέστ δυσανεξίας αμφίβολης προέλευσης ή χρησιμότητας τελικά.
Καταρχήν, ήδη υπάρχει επίσημη τοποθέτηση του Υπουργού Υγείας, κου Ανδρέα Ξανθού, αναρτητέα στο διαδίκτυο, από τις 24 Αυγούστου 2016 με Αρ. πρωτ. : Γ3β/ΓΠ/οικ.63737 με θέμα : «Σχετικά με τα μηχανήματα ελέγχου τροφικής δυσανεξίας».
Αναλυτικά αναφέρει τα εξής:
«Ως προς το θέμα των μηχανημάτων ελέγχου τροφικής δυσανεξίας τα ακόλουθα:
1. Μόνο οι τεκμηριωμένες μέθοδοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να οριστεί η ύπαρξη μιας αλλεργίας ή υπερευαισθησίας. Η διάγνωση αυτή μπορεί να οδηγήσει μόνο στη συμβουλή για τον αποκλεισμό των τροφών, οι οποίες δημιουργούν τις αλλεργικές αντιδράσεις και όχι στο σχεδιασμό του διαιτολογίου.
2. Από τις εναλλακτικές μεθόδους, ουδεμία ως τώρα έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά, συνεπώς δεν πρέπει να εφαρμόζεται ούτε για διάγνωση ούτε για θεραπεία.
3. Η διάγνωση κάποιας υπερευαισθησίας και ο αποκλεισμός των τροφών που την προκαλούν στο άτομο μπορεί να βοηθήσει αποκλειστικά και μόνο στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της.
4. Ουδεμία σχέση, τουλάχιστον έως τώρα επιστημονικά τεκμηριωμένη, έχουν οι τροφικές υπερευαισθησίες με το σωματικό βάρος ή το μεταβολικό ρυθμό, τη ρύθμισή του, την απώλεια βάρους και το σχεδιασμό διαιτολογίου με αυτό το σκοπό.
5. Ο μεταβολικός ρυθμός μπορεί να μετρηθεί και να εκτιμηθεί με διάφορους τρόπους. Η μέτρησή του είναι χρήσιμη για την διατροφική αξιολόγηση, όχι όμως και απαραίτητη. Σε κάθε περίπτωση η μέτρηση ή η εκτίμησή του μπορεί να γίνεται από διαιτολόγο.
6. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν στο εμπόριο αξιόπιστα και πιστοποιημένα για τη διαγνωστική τους αξία κλινικά τεστ ανίχνευσης διατροφικών δυσανεξιών.
7. Η χρησιμοποίηση των τεστ δυσανεξίας σε προγράμματα απώλειας βάρους δεν έχει καμία επιστημονική βάση, αφενός διότι τα τεστ τα οποία χρησιμοποιούνται δεν έχουν διαγνωστική αξία, αφετέρου διότι οι τροφικές δυσανεξίες δεν σχετίζονται με την απώλεια βάρους. Συνεπώς, τα τεστ αυτά δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σε διαιτολογικά κέντρα, ως εργαλεία τα οποία καθορίζουν τα προγράμματα απώλειας βάρους, αφενόςδιότι ουδέν αποτέλεσμα έχουν, αφετέρου διότι μπορούν να οδηγήσουν σε σημαντικές διατροφικές ελλείψεις με τον αποκλεισμό τροφών, οι οποίες σύμφωνα με το τεστ μπορούν να προκαλέσουν τροφικές δυσανεξίες.»
Κατόπιν της ανακοίνωσης-απόφασης αυτής έχουν ακολουθήσει επίσημες τοποθετήσεις διαπιστευμένων διαιτολόγων και ιατρικών συλλόγων ανά την Ελλάδα, όπου όσοι διαπιστώνουν τέτοιες ενέργειες ή «πέφτουν» θύματα τέτοιων περιστατικών, αυτά να καταγγέλονται στους κατά τόπους Ιατρικούς Συλλόγους.
Ας προσπαθήσει λοιπόν ο καθένας από εμάς τους κοινούς θνητούς, να εμπιστευτεί τα σοβαρά θέματα της υγείας και της διατροφής του σε όσους έχουν την επιστημονική κατάρτιση και εμπειρία για το σκοπό αυτό.
Είναι τουλάχιστον επικίνδυνο για την υγεία μας να ρισκάρουμε τέτοιου είδους «διαγνώσεις» ή «διαπιστώσεις».
Ιδιαίτερα θα ήθελα να επισημάνω το πολύ σημαντικό θέμα της κοιλιοκάκης, που είναι -έτσι κι αλλιώς- ιδιαίτερα δύσκολο φτάσει να διαγνωσθεί, ακόμη και έως σήμερα στη χώρα μας.
Η κοιλιοκάκη είναι μια αυτοάνοση διαταραχή του λεπτού εντέρου που προκαλείται από την αντίδραση του οργανισμού στη γλιαδίνη.
Οι γαστρεντερολόγοι, βάση του ευρωπαϊκού πρωτοκόλλου, μπορούν να «αποφασίσουν» για το χαρακτηρισμό της πάθησης της κοιλιοκάκης σε ένα άτομο, εφόσον υπάρχει θετικό τέστ ανίχνευσης αντισωμάτων (σχετικών με την αντίδραση του οργανισμού στην ύπαρξη της γλιαδίνης) και θετικό αποτέλεσμα βιοψίας. Ειδικές περιπτώσεις βέβαια απαιτούν ιδιαίτερα πρωτόκολλα και εξετάσεις, τις οποίες αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας οι έμπειροι ιατροί (για παράδειγμα: στην περίπτωση έλλειψης ΙgA αντισώματος).
Προσοχή λοιπόν σε ότι έχει να κάνει με τα διάφορα «τεστ δυσανεξίας» που κυκλοφορούν, καθώς επίσημη διαπίστευση σίγουρα δεν έχουν.
Διάφορα συμπτώματα που μπορεί να φαίνεται ότι υποχωρούν, με τις διάφορες συστάσεις των «τέστ δυσανεξίας» που κυκλοφορούν, ίσως είναι εκείνα που θα «χτυπούσαν το καμπανάκι» σε ένα έμπειρο ιατρό για την ορθή και αποτελεσματική διάγνωση και την τελική θεραπεία που χρειαζόμαστε.
Η υγεία μας είναι ένα αγαθό εξαιρετικά πολύτιμο για να το εμπιστευόμαστε σε χέρια μη ικανά να την προάγουν ή να την θωρακίσουν.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν όλοι μας να έχουμε τη σύμφωνη γνώμη ενός έμπειρου ιατρού για την όποια δυσανεξία τελικά διαγνωσθεί και να μην εμπιστευόμαστε το εύκολο και το γρήγορο συμπέρασμα μιας, τουλάχιστον, αμφίβολης διαδικασίας.
Σας παρακαλώ επίσης να λάβετε υπόψη ότι Δεν είμαι διατροφολόγος ή διαιτολόγος ή όποιας μορφής ιατρός/θεραπευτής. Είμαι μια εργαζόμενη μητέρα που έως και σήμερα εμπιστεύομαι την σύγχρονη ιατρική μεθοδολογία για την διάγνωση και θεραπεία ασθενειών. Ένας ακόμη πολίτης που ψάχνει και ερευνά – όσο μπορεί- θέματα υγείας που αφορούν τον εαυτό μου και την οικογένειά μου. Προσωπικά επίσης, δεν αποκλείω την όποια πρόληψη θα μπορούσε να προσφέρει μια φυσική μέθοδος όπως η άσκηση, ή η χρήση βοτάνων ή ουσιών φυσικών και διαπιστευμένων για την θωράκιση της υγείας.
